Club Historie V.V. DE BATAVEN GENDT
Het gebeurde in het voorjaar 1932 dat een aantal jongens die al meer dan een jaar "wild" voetbal hadden gespeeld de koppen bij elkaar staken en het besluit namen een voetbalclub op te richten. Uit de overlevering wordt niet duidelijk waarom men hiervoor de eerste paasdag, te weten 27 maart 1932, heeft gekozen. De club kreeg de naam Excelsior en speelde toendertijd in het buurtschap Hulhuizen. Na enkele jaren met wisselend succes deel te hebben genomen in de competitie werd er in 1939 in verband met de dreigende oorlog en mobilisatie een noodcompetitie ingesteld. In 1942 kwam er een fusie tot stand tussen de K.N.V.B. en de R.K.F. waardoor Excelsior de naam Hulhuizen moest aannemen omdat er reeds een club met dezelfde naam bestond in Rotterdam.
Na de evacuatie in 1944 degradeerde we naar de vierde klasse. De animo was tot een nulpunt gedaald, het ledental liep schrikbarend terug maar gelukkig waren er krachten die ondanks alles wilden voetballen waardoor ook op dat kritische moment de club bleef bestaan. Bij de toenmalige voorzitter Cornelissen in de woonkamer werd, in 1947, het idee geboren over te gaan tot een reorganisatie. Men wilde trachten de vereniging te doen uitgroeien over de hele Gendtse gemeenschap. Tegelijk met die reorganisatie moest ook de naam worden gewijzigd. Geen Hulhuizen, geen Gendt maar een neutrale naam. Uit de bus kwam de legendarische naam DE BATAVEN.
Nadat er steeds meer stemmen opgingen om de zetel van Hulhuizen naar Gendt te verplaatsen werd in 1949 besloten voortaan in Gendt te gaan spelen. Na op 11 mei 1952 het 20 jarig bestaansfeest te hebben gevierd werd het weer eens tijd voor een kampioenschap. Het lukte ons echter pas om in 1957, tijdens ons 25 jarig jubileum, na een 4-2 overwinning op Driel kampioen van de vierde klasse te worden. In de daaropvolgende promotiewedstrijden lukte het ons echter niet om te promoveren. Op 7 oktober 1961 betrokken we ons huidige sportpark Walburgen. Na het kampioenschap, en de daaropvolgende promotie naar de derde klasse in 1961 kunnen we als sportief hoogtepunt in de jaren 60 met genoegen terugdenken aan de finale voor de districtsbeker tegen Jonge Kracht. In deze wedstrijd schreef de Bataven historie door met 3-2 van Jonge Kracht te winnen en, tot nu toe voor de enigste keer in haar geschiedenis, de K.N.V.B. districtsbeker te winnen.
Het seizoen 1972/1973 bracht de Bataven voor het eerst in de geschiedenis naar de 2e klasse van de K.N.V.B. na een verblijf van 12 jaar in de derde klasse. Door de versterkte promotie in verband met het instellen van de hoofdklasse presteerden we het om gelijk in het eerste seizoen in de tweede klasse te promoveren naar de eerste klasse. In het seizoen 1979-1980 werd met negen punten voorsprong begonnen aan de laatste vijf wedstrijden. Na twee keer vergeefs de champagne te hebben klaargezet en een keer het reeds bestelde kampioensdiner te hebben opgegeten, was het dan de derde keer raak. Op 14 april 1980 werden we door met 3-0 te winnen van Ede kampioen in de eerste klasse en promoveerden we naar de Hoofdklasse. Na acht seizoenen met redelijk succes in de Hoofdklasse B gepresteerd te hebben werden in het negende en tiende seizoen de problemen om te handhaven in de hoogste klasse van het amateurvoetbal steeds groter, door het langzaam afhaken van diverse basisspelers, knapte op 29 april 1990 de zijden draad die ons nog met de hoofdklasse verbond en was, na een 1-0 nederlaag tegen Appingedam de degradatie naar de eerste klasse een feit. De degradatie, een jaar later, naar de tweede klas was een klap die hard doorklonk in de totale vereniging. Na twee jaar in de tweede klasse te hebben gespeeld lukte het ons om op 18 april 1993 bij Dio in Druten het kampioenschap te behalen en promoveerden we naar de eerste klasse. In het seizoen 1993/1994 eindigden we samen met Germania uit Groesbeek op de eerste plaats en moest een beslis- singswedstrijd uit maken wie zich kampioen van de eerste klasse mocht noemen.
Op 17 mei 1994 herhaalde de geschiedenis zich en overwonnen de Batavieren weer de Germanen en keerde de Bataven na vier jaar afwezigheid weer terug naar de Hoofdklasse. Het tweede verblijf in de Hoofdklasse werd met goede moed begonnen. Na acht wedstrijden gespeeld te hebben stonden we bij de eerste drie plaatsen en leek er geen vuiltje aan de lucht. Een te smalle selectie en het, door langdurige blessures, wegvallen van enkele “dragende” spelers brak ons echter op. En weer herhaalde de geschiedenis zich en degradeerde De Bataven uit de hoofdklasse naar de 1e klasse en in het seizoen 1995/1996 gelijk door naar 2e klasse. De Bataven zou echter de Bataven niet zijn om hieruit de conclusie te trekken dat voor het dorp Gendt voetballen in de top van het amateurvoetbal niet meer tot de mogelijkheden zou behoren.
Weer werden de “koppen” bij elkaar gestoken en werd een technisch beleidsplan gemaakt om het verloren gegane terrein te heroveren. Een beleidsplan waar ook het tweede en het derde elftal in werden betrokken. Uitgangspunt werd voor het eerste elftal minimaal spelen op eerste klas niveau, voor het tweede elftal minimaal reserve eerste klas en voor het derde elftal reserve derde klas. Dat plannen ook werken wanneer iedereen hierover hetzelfde idee heeft en zich hiervoor wil inzetten werd bewaarheid. Op 20 april 1997 werd ons eerste elftal kampioen en promoveerde weer naar de eerste klasse. Het seizoen 1997/1998 werd dan ook begonnen met het eerste elftal spelend in de eerste klasse, het tweede elftal in de reserve Hoofdklasse en het derde elftal in de reserve tweede klasse. En zoals we begonnen werd er ook geëindigd. Het seizoen 1998/1999 zou, sportief gezien, een seizoen worden met een gouden randje. Op zondag 9 mei werd ons eerste elftal in Denekamp bij DOS 19 kampioen van de eerste klasse en promoveerde met dit resultaat voor de derde keer in de historie van de Bataven naar de hoofdklasse. Het tweede elftal werd algeheel periodekampioen in de reserve hoofdklasse en speelde tengevolge hiervan mee in het KNVB district beker toernooi. En of het niet op kon werd het derde elftal kampioen in de reserve tweede klasse en promoveerde hiermee naar de reserve eerste klasse. Een prestatie waar iedereen in Gendt met recht trots op was.
Het seizoen 1999 - 2000 begonnen we in de hoofdklasse met als doelstelling “ behoud van het hoofdklasserschap.” In de laatste wedstrijd uit bij onze vrienden uit Babberich wisten we dit, met een 0-4 overwinning en daardoor een 11e plaats in de eindrangschikking, te bewerkstelligen. Sportief gezien kunnen we over het seizoen 2000 - 2001 spreken van een redelijk seizoen Het eerste elftal behaalde dan wel niet de doelstelling om in het linkerrijtje te eindigen, verheugend was het wel dat het klassebehoud al enkele wedstrijden voor het einde van de competitie werd veiliggesteld. Het was echter jammer te moeten constateren dat de laatste wedstrijden teveel wedstrijdpunten werden gemorst waardoor deelname aan de Amstelcup voor het betaalde voetbal werd misgelopen. Gezien de mooie wedstrijden die onze buurtverenigingen in de voorbereiding ten deel vallen mijns inziens een gemiste kans.
Het tweede elftal daarentegen beëindigde hun competitie in de reserve hoofdklasse met een fraaie derde plaats en mogen al finalist van de Amstel-Cup volgende seizoen meedoen aan de Amstel-Cup voor eerste elftallen. Het derde elftal wist zich knap te handhaven in de reserve tweede klasse
Na zo een paar jaar Hoofdklasse buiten de gevarenzone gespeeld te hebben eindigden we in in 2002/03 op een negende plaats en presteerde Frans Koenen het met de A-selectie zowel de Districtsbeker Oost van de KNVB als de Arnhemcup in de wacht te slepen. Op die Districtsbeker hadden we 38 jaar moeten wachten! De karakteristieke trekken van de Bataven, vechtend, de tekorten compenserend door wilskrachtig te strijden voor elke meter, hadden hun werk gedaan. Toon respect voor de vereniging en houd daarmee de oranje kleuren hoog was de slogan!
In het seizoen 2003/04 eindigden we op de degradatiestreepmet 27 punten samen met Hoogeveen, dus moest er een beslissingswedstrijd worden gespeeld. Deze werd met 2 – 1 verloren!Toch was er nog hoop, want in de nacompetitie kregen we nog een kans in de Hoofdklasse te blijven. De beslissingswedstrijd tegen OBW uit Zevenaar werd thuis met 2 – 0 verloren. De uitwedstrijd toonde weerkracht van het team, er werd met 2 – 0 gewonnen! Bij het nemen van de penalty’s vervloog echter de laatste hoop. Keeper Verhoeven, ingevallen in de penaltyreeks voor Bart Vermeulen die geblesseerd was, werd door de keeper van OBW uit het doel geranseld, waardoor we weer in de 1e Klasse terechtkwamen. Dit was tevens de laatste wedstrijd onder de leiding van Frans Koenen en werd er na zeven jaren trainerschap afscheid genomen van Frans.
Voetbal blijft onvoorspelbaar. In het seizoen 2004/05 ontbrak met name in de eerste helft van de competitie de eenheid in de ploeg als gevolg hiervan werd er in de wintersatop besloten het contract met trainer Wil Beyer te ontbinden en werd Bram van Aken, assitent trainer, aangesteld om voor de rest van het seizoen de leiding over te nemen. Een goede beslissing aangezien onder leiding van Bram van Aken uit de laatste 7 wedstrijden 21 punten werden behaald. Het was dan ook bijzonder zuur met een team zo in vorm de nacompetitie te moeten missen.
Het daaropvolgend seizoen 2005/06 met oud spelers Ronald Grotenbreg en Arnold Brehler als trainersduo aan het roer eindigde de Bataven op de 3e plaats en kregen we als vervangend periodekampioen toegang tot de nacompetitie. Na gewonnen te hebben van Erica kon tegen de Hoofdklasse degradant Stevo de Hoofdklasse alsnog bereikt worden. In Geesteren werd 1 – 1 gespeeld en was nog alles mogelijk. De thuiswedstrijd werd helaas met 1 – 0 verloren, waardoor de Hoofdklasse werd gemist! Het plan opgezet met het trainersduo Ronald Grotenbreg en Arnold Brehler was mislukt.
Het seizoen 2006-2007 heeft de kroon op een mooi jubileumjaar gezet. De selectie verstrekt met spelers met een Batavenmentaliteit wierp zijn vruchten af. Ronald Grotenbreg en Arnold Brehler wisten een eenheid te smeden die niet te kloppen was. In een zinderende eindspurt, waarbij Germania stug bleef volgen werden we kampioen met 55 punten en keerden de Bataven in haar, 75 jarig bestaansfeest weer terug in de Hoofdklasse.
De jaren daarna kenmerkde zich voornamelijk door een verandering in beleid, waarbij jeudige talenten uit Gendt eo werden klaargestoomd voor de hoofdmacht. Bataven onder 23 jaar werd in het leven geroepen waarin veel A-jeugd spelers konden proeven aan het "grote" werk.
